زندگینامه رائول گنزالس:

ستاره برنابئو:

نام او رائول گنزالس بلانکو است، اما همه او را با نام رائول می شناسند...گرچه که خصوصیات زیادی دارد که او را از بقیه متمایز میکند، پسری که با همه فرق دارد...
وقتی هواداران رئال مادرید با فریادهای رائول رائول از جا بلند می شوند و یک صدا او را تشویق میکنند، حتی رونالدو هم با غبطه به بازیکن محبوب سانتیاگو برنابئو نگاه می کند. هیچ یک از ستاره های استثنایی باشگاه محبوبیت او را ندارند. حتی بکام، با وجود اینکه تازه به رئال مادرید وارد شده بود رائول را یک افسانه ی بزرگ و دوست داشتنی نامید. رائول محبوب هوادران متعصب رئال مادرید است. این را حتی مربیان رئال مادرید هم میدانند.
رائول وقتی از نظر جسمانی مشکلی ندارد باید بازی کند...این خواست هوادرانی است که همیشه گلزنی ستاره محبوب خود را به چشم میبینند.
"من در محله سن کریستوبال مادرید متولد و بزرگ شدم. از همان روزهایی که خود را شناختم عاشق فوتبال بودم. آن روزها دنیا سخت تحت تاثیر جادوی مارادونا بود و من هم از حرکاتی که او با توپ انجام می داد لذت می بردم. البته الگوهای دیگری هم داشتم که سعی می کردم مثل آنها بازی کنم."

خانواده ی رائول در آن زمان همه از هوادارن پر و پا قرص اتلتیکو مادرید بودند. رائول می گوید: " یادم می آید که وقتی اولین گل خود برای باشگاه را به اتلتیکو زدم پدرم گفت: رائول، حتی اگه روزی به کاپیتان مادرید هم تبدیل شوی، خانواده ات طرفدار اتلتیکو می مانند..."

"من آرزو داشتم روزی به بهترین بازیکن اتلتیکو تبدیل شوم، اما با وجود گل هایی که برای این تیم به ثمر رساندم، نتوانستم توجه مدیران و مربیان باشگاه را جلب کنم. آنها خیلی راحت از بازی من صرف نظر کردند. به همین دلیل وقتی به سانتیاگو برنابئو رفتم، دیگر هرگز به پشت سرم نگاه نکردم و سعی کردم اتلتیکو مادرید را برای همیشه فراموش کنم..."

رائول پس از جدایی از اتلتیکو مادرید، و در واقع هنگامی که تازه به تیم سوم رئال مادرید پیوسته بود، چنان درخشید که در دو فصل 62 گل به ثمر رساند (!) و خیلی زود آوازه ی پسر جوان و با استعدادی که به سرعت به سوی ستاره شدن پیش می رفت سراسر باشگاه را فرا گرفت. استعداد شگرف، هوش بی اندازه بالا و احساس تعلقی که به تیم داشت خیلی زود توجه خورخه والدانو، سرمربی وقت تیم اصلی رئال مادرید که در آن زمان مشغول فتح تمام جام های اسپانیا و اروپا بود، را جلب کرد تا رائول با یک جهش فوق العاده از تیم سوم به تیم اول، به جوان ترین بازیکن تاریخ باشگاه تبدیل شود که تا کنون پیراهن تیم اول رئال مادرید را پوشیده است.
رائول در سن 17 سالگی، در اولین بازی خود برای رئال مادرید که برابر رئال ساراگوسا در خارج از خانه برگزار می شد، خوش درخشید اما موفق به گلزنی نشد و دو بار توپ را به تیر دروازه کوبید تا تیمش با یک تساوی از ریاسور خارج شود.

خورخه والدانو که چنین دید، رائول را برای بازی بعدی که دیدار حساسی برابر اتلتیکو مادرید در سانتیاگو برنابئو بود در لیست 11 نفره تیمش قرار نداد. و از آنجایی که می دانست رائول جوان و حساس است تصمیم گرفت خودش این مطلب را پیش از بازی به او بگوید.
والدانو می گوید: " یادم می آید وقتی به او گفتم که قرار نیست در این بازی به میدان برود نگاهش حالت خاصی داشت...حالتی بین ناباوری و ناراحتی، اما چند لحظه بعد از جوابش واقعا شوکه شدم...او خندید و گفت: "مسئله ای نیست، اگر می خواهی ببازی مرا بازی نده...!"
خوب، والدانو طبیعتا شگفت زده شد و درست در چند دقیقه قبل از بازی نام رائول را در لیست قرار داد.
" به این نتیجه رسیدم که رائول راست میگفت. اگر او را نداشتیم از پس اتلتیکو بر نمی آمدیم. او آنشب ستاره بازی بود."
رائول با به ثمر رساندن 1 گل بسیار زیبا تیمش را 1-2 پیروز میدان کرد و از همان اولین لحظات بازی جایگاه ویژه ای در قلب مادریدها پیدا کرد.

دلربای مادرید:

رائول با همه فرق دارد.
مرد جوانی که برای محبوبیت هیچ چیز کم ندارد. او یک ستاره ی باهوش، جذاب، خوش چهره، خوش اخلاق و با شخصیت است.

وقتی برای مصاحبه وارد دفتر شد، چهره ای غمگین داشت. از او پرسیدم که آیا اتفاق بدی افتاده؟ اما فقط کمی نگاه کرد و لبخند زد. گیج شدم. با وجود محبوبیتی سرسام آور، یک همسر بی نظیر و بچه هایی باهوش و دوست داشتنی، آیا رائول دلیلی برای غمگین بودن می بیند؟
تنها چیزی که به ذهنم رسید این بود که بگویم: رائول، بگو سیب! رائول می خندد و بالاخره مصاحبه را آغاز می کنیم. اما مصاحبه با رائول سخت است. رائول زیبا و روان حرف می زند، اما اغلب سکوت می کند و آرام و جدی است. البته سکوت او ربطی به مظلوم بودن ندارد...اتفاقا خیلی هم روان شناسی می داند و نمی گذارد کسی او را تحت فشار قرار دهد. شلوار جینی که پوشیده به تازگی مد شده و با رنگ گوشی موبایلش هماهنگی دارد...پس معلوم است که به مد هم اهمیت می دهد.
سعی می کنم با ترفند های ژورنالیستی او را تحت فشار قرار دهم، اما نمی شود.
او بسیار مودب است. رقص تانگوی او همانقدر زیباست که حرکات پا به توپش. به زیبایی هر چه تمامتر گیتار می زند و شب ها همیشه صدای گیتار زدنش از داخل تراس خانه به گوش می رسد.
یک سوال حاشیه ای....دوست داری اوقات گرانبهایت را چگونه بگذرانی؟
"دوست دارم کنار گرانبهاترین موجود دنیا یعنی همسر زیبایم نشسته باشم و با او حرف بزنم. دیگر چیزی نمی خواهم." خوب معلوم است که نمی شود یک همچین آدم رومانتیکی را به حاشیه کشاند!
رائول از جهات دیگر نیز با بقیه متفاوت است. وقتی بازیکنان رئال مادرید با BMW های آخرین مدلشان به سرعت از مقابل هوادارانی که با شوق بیرون از در والدبیباس منتظرند تا از آنها امضا بگیرند، رد می شوند، رائول خیلی آرام صبر می کند تا همه بروند و آن وقت به نرمی قدم زنی اش را به سمت خانه آغار می کند. او خیلی به خانواده پایبند است. همیشه می توانید او را به همراه همسرش مامن، و بچه هایش در مسابقات تنیس، سالن سینما، کنسرت های آلخاندرو سانز و یا حتی اسپورت سنتر معروف مادرید ببینید.
او یکی از فعال ترین سفیران سازمانFAO است. شب های کریسمس و یا هر وقت وقت کند به بیمارستان کودکان سرطانی می رود و به آنها هدیه می دهد و اگر شد شب پیش آنها می ماند. اشک ها و بازی او با یکی از کودکان معلول ذهنی در دسامبر سال پیش همه را تحت تاثیر قرار داد.
همانطور که این ها از ذهنم می گذرد به سرعت حرف های رائول را می نویسم.
به نظرم او بی نظیر است. والدانو درست می گوید. او شاهزاده ی دلربای مادرید است.

رائول درباره ی ورود فلورنتینو پرز به اتاق ریاست باشگاه مادرید می گوید:"وقتی پرز وارد باشگاه شد خیلی چیزها تغییر کرد. مخصوصا وضعیت اقتصادی باشگاه خیلی بهتر شد. او ثروت هنگفت را وارد باشگاه کرد و به محض ورودش رئال یک تور بزرگ آسیایی را برای اولین بار تجربه کرد. بازیکنان در آن سفر یاد گرفتند که به غیر از حقوق باشگاه از راه های زیادی می توانند پولدار شوند
با آمدن پرز فهمیدیم که پول یعنی سیاست و سیاست یعنی پول! آسیایی ها طوری دور ما حلقه می زدند که انگار از سیاره دیگری آمده ایم...جالب است که در تور آخری که همین اواخر داشتیم هم وضع بر همین منوال بود. با اینکه نسبت به دفعات پیش پیشرفت بیشتری در فوتبال کرده بودند. وقتی به پرز گفتم که اینگونه کارها دارد به پرستیژ باشگاه لطمه می زند گفت: پسر جوان! این تازه قطعه ای کوچک از سمفونی فلورنتینو پرز است. صبر کن تا تمام ستاره های دنیا را کنار تو جمع کنم.
در آن زمان منظورش را نفهمیدم ولی حالا خوب متوجه منظورش شده ام. کاش پرز این کار را نمی کرد تا رئال همان رئال اسپانیایی می ماند و ما هم با همان تلاش و انگیزه و شور و حال فوتبال را تجربه می کردیم.
ما از آن روزهای پر فروغ و عالی و پر از شور و حال و انگیزه به شدت فاصله گرفته ایم و من دلیل آن را می دانم. روح متعصب و تلاشگر مادرید پرواز کرده و دیگر خبری از آن عقاب با وقار و قدرتمند بر فراز قله های مرتفع اروپا نیست. حالا دیگر همه غرق در فیلم های تبلیغاتی و ثروت های باد آورده ای هستند که به هر صورت آینده ی آنها را در سنین بالا تأمین خواهد کرد. اما چه آینده ای بهتر از اینکه وارد اتاق شخصیتان بشوید و از دیدن ویترین افتخارات به خود ببالید؟ مرور خاطرات آمیخته با فوتبال ناب بهترین تفریح من در دوران کهولت خواهد بود. من نه قصر می خواهم و نه قراردادهایی با قیمت نجومی. من فقط یک ورزشگاه پر از هوادار عاشق می خواهم و یک توپ و گلزنی و دیگر هیچ..!"

تیم ملی:

رائول در رئال مادریدی که فرناندو هیه رو کاپیتانش بود رشد می کند و مهاجم و گلزن اول باشگاه می شود. سانتیاگو برنابئو به حدی او را تحسین می کند که وقتی خاویر کلمنته سرمربی وقت تیم ملی اسپانیا در انتخاب بازیکنان برای جام ملت های اروپای سال 1996 رائول را به دلیل سن کم به تیم دعوت نمی کند، تمام مادرید تظاهرات می کند!
رائول می گوید: باید به نظرات سرمربی احترام گذاشت. من همیشه تصمیمات آنها راتایید میکنم. کلمنته مربی بزرگی است و در تمام سالهایی که سرمربی اسپانیا بود به ما کمک کرد.
رائول سالها در تیم ملی حضور داشته و اکنون بهترین گلزن تاریخ تیم ملی و کاپیتان اسپانیاست. اما او راضی نیست و می گوید: در تمام این سالها برای هیچ جنگیده ایم. آرزو دارم با تیم ملی عنوانی ببرم...

حرف های رائول:

- رائول، میدانی رومن آبراموویچ، مالک چلسی به تو یک پیشنهاد 80 میلیون پوندی داده است؟
- بله. من به پیشنهاد باشگاه چلسی احترام می گذارم. ولی باید بگویم که نظرم عوض نمی شود.
در این دنیا چیزهای زیادی هستند که از پول با ارزش ترند. آقای آبراموویچ با دادن این پیشنهاد دارد زندگی مرا از من می خرد. زندگی من خیلی بیشتر از پول ارزش دارد.

"وقتی زیدان تازه به باشگاه امده بود او را درست نمی شناختم ولی حالا می شناسم. او یک فرد منطقی و باکلاس و یک دوست فوق العاده خوب و مهربان است."

"دلم واقعا برای فرناندو (مورینتس) تنگ شده. اینکه او از مادرید رفته دلیل نمیشود که ما با هم دوست نباشیم. مطمئن باشید هیچ فرصتی را برای دیدن هم از دست نمی دهیم..!"

"روزی که فهمیدم فرناندو (مورینتس)، هیه رو و ردوندو همه از رئال رفتنی هستند فهمیدم که پرز به راحتی آب خوردن در حال از بین بردن رئال مادرید است. رفتن مورینتس کابوس زندگی من بود و من پرز را هرگز به این خاطر نمی بخشم. هیه رو نیز واقعا عاشق رئال بود و وقتی رفت استوک هایش را به من داد و از من خواست هر روز یک دور با آنها دور ورزشگاه بدوم...به من حق بدهید که از رفتن چنین هوادار واقعی ناراحت شوم!
حتی حالا هم عاشقان واقعی رئال مادرید مثل ایکر (کاسیاس)، گوتی و سالگادو با غم و دلتنگی برای کسانی مثل مک منمن، فرناندو مورینتس و کاپیتان هیه رو در حالی که قلبشان زیر پای کسانی مثل پرز خرد شده به بازی برای رئال ادامه می دهند.
پرز رئال را به تیمی پر دک و پز و خالی از فوتبال ناب تبدیل کرد که تا مدت ها اثراتش باقیست."

علاقه های رائول:

غذای مورد علاقه؟

- سیب زمینی سرخ شده (!)

نوشیدنی مورد علاقه؟

- آب

یک فیلم؟

- "زندگی زیباست"

یک بازیگر مرد؟

- رابرت د نیرو

یک بازیگر زن؟

- چارلایز ترون

کتاب مورد علاقه؟

- کیمیاگر

سرگرمی تو چیه؟

- همسرم و بچه هایم.

کی رو تحسین می کنی؟

مردمی رو که برای رفع مشکلات جهان و صلح تلاش می کنند.

برای تعطیلات کجا میری؟

- منورکا یا لندن

بهترین خصوصیتت چیه؟

- دیگران باید به این سوال جواب بدن.

مارک تیپت؟

- آدیداس

ادکلن؟

- معمولا همسرم انتخابش می کنه...(می خندد)

ماشینت؟

- آئودی

وقتی از فوتبال خداحافظی کنی چکار می کنی؟

از بودن کنار خانواده ام لذت میبرم، مسافرت میکنم و به دیدن کشورهایی می رم که الان فقط فرودگاهشون رو می شناسم!

قسمتی از آنچه درباره رائول می گویند:

"او مثل یک ستاره برزیلی بازی می کند." رونالدو، سال 1997، هنگامی که در بارسلونا بازی می کرد.

" شما همیشه باید به این نکته اشاره کنید: با داشتن فقط 17 سال در تیم اول رئال مادرید...خارق العاده است!" امیلیو بوتراگنو، سال 1998

"رائول قادر است کاری انجام دهد که فقط عده ی انگشت شماری در جهان می توانند انجام دهند: بازی در یک استادیوم که با جمعیت صد و ده هزار نفر پر شده، با حالتی که انگار دارد در حیاط خانه اش بازی می کند." آلفردو دی استفانو، سال 1998

"وقتی بر حسب اتفاق روزی بازی رائول را تیم سوم رئال مادرید دیدم، می دانستم که باید توسط فرشته ها لمس شده باشد...نمی توانستم راجع به او اشتباه کرده باشم..!" "او بالاخره به یک سوپراستار جهانی مثل بوتراگنو تبدیل می شود." "او هنوز جوان است، بسیار باهوش است و به قدر کافی برای شناسایی اهدافش وقت دارد." " رائول شخصیت فوق العاده ای دارد...می تواند اگر بخواهد یک قطار را نگه دارد...او کاملا یک نابغه ی خدادادی است..!" خورخه والدانو، سال 1999

"او به دنیا آمده تا ستاره شود...او شاهزاده مادرید است." فابیو کاپلو، 15 نوامبر سال 1999

"با اینکه خیلی جوان است، مسئولیت بالایی در تیم رئال مادرید دارد. رائول هرگز خودش را پشت بازیکنان بزرگتر رئال مخفی نکرده. در حال حاضر همه چیز رئال بر روی رائول متمرکز است. بازیکن باهوشی که وارث شماره 7 امیلیو بوتراگنو است و توانسته همچون خود امیلیو، با این شماره بدرخشد." برند شوستر، سال 2000

"وقتی رائول مقابل شما پدیدار میشه، هیچ وقتی برای واکنش نشان دادن ندارید. چون او به طرز خارق العاده ای سریع فکر و عمل می کند..." آلبرتو سرجی، سال 2000

"رائول یک ستاره طراز اول است. یک تعادل برقرار کننده خوب، یک گلزن خارق العاده، خیلی باهوش، خیلی سریع و بینهایت متعصب." سر بابی رابسون، سال 2000

"رائول بهترین اسپانیا و اروپاست...البته بعد از من (می خندد) او خیلی جوان است ولی کیفیت بازی اش از حد تصور فراتر می رود. او از آن دست بازیکنانی است که نتیجه بازی را به میل خودشان تغییر می دهند. متاسفانه، به طور شخصی او را نمی شناسم ولی به نظرم پسر گلی می آید!" کریستین ویری، 18 آپریل سال 2000 در مارکا

"رائول شما را بینهایت هیجان زده می کند...هر وقت بازی می کند در ذهنش فقط گلزنی می چرخد. او از آن بازیکنانی است که همیشه با کوچکترین حرکتش از جایتان می پرید." تیری آنری، 25 ژوئن سال 2000

"رائول در واقع کاپیتان واقعیست. بدون او در زمین تقریبا همه گیج هستیم. او بار روحی همه 11 نفر تیم را بر دوش می کشد. به لحاظ شخصی، او واقعا فوق العاده است. او بهترین کمک برای من بود تا با شرایط رئال وفق بگیرم." لوئیس فیگو، 12 ژانویه 2001

"رائول حقیقتا لایق توپ طلایی اروپاست. او بعد از مدتها، یکی از بهترین مهاجمانی است که تا کنون دیده ام." زین الدین زیدان، 8 دسامبر 2001، مجله دیلی اسپورت

"رائول لایق بالون دور (توپ طلایی) است." هنری پیرس، فابیو کاپلو، فابیو کاناوارو، خاویر ساویولا، کارلو آنچلوتی، آندری شوچنکو، استیو مک منمن، ماکه له له، ریوالدو، فیگو، زیدان، هلگرا، کاسیاس، ویسنته دل بوسکه، خاویر مندیتا و.....

"رائول یک بازیکن عالیست. همیشه کارآمد است، از لحاظ روحی جنگنده است و تکنیک نابی دارد. من همیشه بازی های لالیگا را می بینم و هرگز دست از تحسین این بازیکن برنمی دارم. او همیشه یک چیز تازه رو می کند. بدون شک، او عالیست." ادسون آرانتس دوناسیمنتو (پله)، 2 دسامبر 2001

"من همیشه رائول را تحسین کرده ام و می کنم. او فقط 23 سالش است ولی نزدیک 150 گل برای رئال مادرید به ثمر رسانده. هر سال حدود 25 گل در لیگ و 7-8 گل در لیگ قهرمانان می زند و من احساس می کنم به آنچه لایقش است نمی رسد. من واقعا در معتبر بودن توپ طلایی شک دارم. متحیرم که باید برای بردنش در زمین خوب بازی کنی، یا مثل اکثر کسانی که برنده آن بوده اند خودت را برابر دوربین های تبلیغاتی خوب نشان بدهی. شاید رائول هم به دلیل دوری از حاشیه تا کنون برنده بالون دور نبوده است. وقتی به آمار نگاه میکنم...14 گل در 15 مسابقه...7 گل در 8 مسابقه...باورنکردنی است!" تیری هانری، 13 دسامبر سال 2001

"رائول خیلی باهوش است. همیشه میداند بازیکنان به کدام طرف می رود. ذهن همه را می خواند و همیشه می داند توپ از کجا سر در میاورد. به نظرم حرکات او با توپ مرگبار است!" کلود ماکلله، 3 آپریل 2001 در Channel +

"توپ طلایی؟ به نظر من رائول. شوکه شدین؟ او بهترین است." مارکو فن باستن، 11 مارچ 2002 در روزنامه مارکا

"برای بردن توپ طلایی، رائول همه ی خصوصیات را دارد. او عناوین بسیاری با تیمش کسب کرده و در تمام آنها نقش کلیدی داشته است. اما باید اعتراف کنیم که توپ طلایی با نفوذ روزنامه ها و شرکت های تبلیغاتی داده می شود." هریستو استوکوف، 19 نوامبر 2002 در مارکا

"برای این مجله متاسفم...حس میکنم اعتبارش را از دست داد. با تمام احترامی که برای مایکل (اوون) قائلم، معتقدم رائول و فقط و فقط رائول باید توپ طلا را می برد. اوون امسال سال خوبی داشت درحالی که رائول مدتهاست که لایق توپ طلایی و حتی بیشتر از آن بوده. به هر حال فراموش نکنیم که برای توپ طلایی، خبرنگاران تصمیم می گیرند. نه سرمربیان و فوتبالیست ها." فابیو کاپلو، 17 دسامبر سال 2001

"من از سال 1999 تا کنون گفته ام. وقتی مراسم اهدای توپ طلا آغاز میشود همیشه شگفت زده می شوم که رائول را برنده نمیبینم...این همیشه کمی...آخه چطور ممکنه؟! بازیکنی به پرافتخاری او، به کلاس و هوش او تا کنون توپ طلا را نبرده باشه؟" فرناندو هیه رو، 6 دسامبر سال 2002 (رائول از سال 99 تا سال 2004، به نظر اهالی محفل فوتبال، باید توپ طلا را می برد)

"من گل های رائول برابر آلمان رو دیدم و واقعا بسیار برایش خوشحالم. او ثابت می کند که بهترین بازیکن است و در 25 سالگی رکورد فرناندو هیه رو را شکست (که 29 گل برای اسپانیا زده بود). حالا رائول بهترین گلزن تاریخ اسپانیاست. زدن 33 گل در 59 مسابقه با اسپانیا بسیار مهم است. رائول حالا بدون شک مهم ترین و بهترین بازیکن اسپانیاست. رائول گذشته ی درخشانی داشته و آینده ی درخشانی هم پیش رویش است. مدتهاست که رائول باید توپ طلا را می برده اما به دلایلی اینطور نشده. رائول فوق العاده است و از هر کدام از سرمربیانی که تا حالا در زندگی اش با آنها کار کرده چیزی آموخته است. فکر میکنم مهمترین چیزی که من به او آموخته ام سخت کوشی است و از همین جا به او تبریک می گویم که اینقدر عالی این درس را یاد گرفته و به کار بسته است." فابیو کاپلو، 13 فوریه 2003 در Libre Directo

"بعد از بازگشت از چین، با دیدن نتایج بازی های دوستانه ملی در سراسر دنیا، از جدیدترین افتخار رائول با خبر شدم. با دو تا گلی که به الیور کان زد (که برای ما، هم تیمی هایش، عادی است که او اینکار را بکند) او حالا بهترین گلزن تاریخ اسپانیاست. بهتر از دی استفانو، بوتراگنو، هیه رو و همه ی اسطوره ها. این یک افتخار دیگر است که به لیست دراز افتخارات رائول اضافه می شود. برای من دیگر عادی شده که او در 25 سالگی بسیار بزرگ است. برای من افتخار بزرگی است که هم تیمی رائول هستم و کنار او در خط حمله بازی می کنم." رونالدو، 14 فوریه 2003 در وب سایت شخصی اش.

"من توپ طلای سال 2002 را به رونالدو نمی دادم. توپ طلا باید به کسی داده شود که همه ی فصل عالی باشد. به نظرم رائول بهتر بود. به خاطر ظرافت و تکنیک و مهارت خارق العاده روحی و روانی اش. برای من رائول شماره یک است." یوهان کرایف، 25 فوریه 2003 در روزنامه اکیپ

"رائول حالا سمبل رئال مادرید و نمود تاریخ آن است. او وارث خصوصیات بوتراگنو است. او یک دوران طلایی را به مادرید آورد و من از اینکه اینهمه رکورد می شکند خوشحالم چرا که من باور دارم، و من امیدوارم، که زندگی رائول به بزرگترین افسانه و اسطوره ی تاریخ مادریدیسمو تبدیل شود...بیشتر از هر اسطوره دیگری ]...[ رائول یک بازیکن کامل است. او یک شماره 9 نیست...نه، 9 برای او کافی نیست. به نظر من رائول نه کاملا یک مهاجم است و نه کاملا یک هافبک...او چیزی خارق العاده بین این دو است. او یک 9.5 است!...دیگر وقتش رسیده که توپ طلا را به رائول بدهند. به نظرم باید بهانه خوبی برای اینکه تا حالا اینکار را نکرده اند داشته باشند." هوگو سانچز، 2 مارس 2003 در روزنامه AS بعد از اینکه رائول رکورد او را در رئال شکست.

"رائول در باک بنزین پیدا می کند، حتی وقتی که به هیچ عنوان چیزی باقی نمانده!" ویکتور فرناندز، 5 مارس 2003

"اصلا نمیشود رائول را متوقف کرد. فقط کافی است که پا به توپ شود و ناگهان بنگ (!) درست مثل کاری که امشب کرد. ما میدانیم زیدان و فیگو بازیکنان عالی هستند اما می توانیم آنها را نگه داریم. مقابله با رائول خیلی سخت است. تنها امید من این است که او مسافرت را دوست نداشته باشد. وگرنه حتی در استادیوم خودمان هم نمی توانیم رائول را متوقف کنیم. رئال مادرید در این چند سال اخیر یازیکنانی فوق العاده داشته است اما در حال حاضر، رائول بهترین بازیکن دنیاست." سر الکس فرگوسن، 10 آپریل 2003 در soccerage.com

"ما رائول را خوب می شناسیم. اما فرگوسن و من امشب یک رائول جدید کشف کردیم. یک رائول متفاوت...چرا؟ چون اصلا ساده نیست که هم بازی خوانی کنید و هم تیزهوشی نشان دهید. ظرفیت رائول برای پیشرفت در فوتبال از هر بازیکن دیگری در فوتبال دنیا بیشتر است. حرکات رائول شگفت انگیز است. برای من، جدا از آن دو گل، او مرا به طرزی جادویی مسحور کرد، تکرار می کنم، به طرزی جادویی. رائول همیشه، بدون شک همیشه انتخاب درستی می کند. اصلا او یک کاری می کند که انتخاب درست به میل او تغییر کند. برای مثال او همزمان 7 بازیکن تیم را می بیند. اگر لوئیس (فیگو) جایش را عوض کند او به جای فیگو می رود. اگر رونالدو به وسط بیاید او کنار می رود و درک عجیب و غریبی از بازی زیدان دارد. و همه ی این کارها را آنقدر سریع انجام می دهد که چشم را خیره می کند. این کار اصلا ساده نیست. امشب رائول حقیقتا ما را جادو کرد...!" کارلوس کیروس، بعد از بازی رئال-منچستر، 10 آپریل 2003 در AS

"رائول خیلی دوست داشتنی است و لیاقت توپ طلا را دارد. من او را به این خاطر دوست دارم که بسیار از خود گذشته است و همیشه برای تیم بازی می کند." پاول ندود، 26 آپریل 2003 در مارکا

"او یک هیولاست چون بیش از 5 سال است که همینطور عالی باقی مانده." پله، 19 می 2003
.
.
.

"برایم همیشه افتخار بوده که با او همبازی شدم. می خواهم بداند که در زندگی چیزهای زیادی یادم داد و همیشه او را به عنوان بهترین کاپیتان در ذهن دارم. رائول واقعا شخصیت بزرگی است." دیوید بکام، 11 ژوئن سال 2007
.
.
.
پایان مصاحبه...ولی رائول بی پایان است!

در پایان، رائول میرود. به همان آرامی که وارد دفتر شد.
کاپیتانی با افکار بلند و رویاهای بسیار. کاپیتانی که آرامش را دوست دارد زیرا همیشه در میان هیاهوی هوادران بیشمارش با عشق برای رئال بازی می کند. کاپیتانی که با بوسیدن حلقه ازدواجش بعد از هر گل، به قول برند شوستر، فوتبال را با احساس تجربه می کند. کاپیتانی که بعد از هربار هت ریک کردن، روزنامه ها برایش تیتر می زنند: "رائول همیشه بر می گردد..." اما او هیچ وقت نرفته بود، و می دانید واقعیت چیست؟ او هرگز نمی رود.
در انتها به خودم می بالم که با او مصاحبه کردم. چیزی یادم می آید و به سرعت دنبال رائول می دوم که دارد سوار ماشین می شود.
صدا می زنم: کاپیتان! متشکریم...!

رائول لبخند می زند و دست تکان میدهد.